kiraz ağacından

bakıyorum,

altın dişli yüzünün

incecik kıvrımlarına dolmasına.

öldüğünde ben yoktum,

sen de yoktun,

bir tas suyun döküldüğünde

kerpicin doyumsuz bedenine...

gizlice örülmüş ağlarına zerzeminin

takılmadan indiğim günler,

duyuyorum sizi yukarıdakiler,

benim için konuşuyorsunuz,,

ve karanlık fısıldıyor ,

sen güzelsin, ellerinde öyle.

korkunun yeri yok,

küçük pencereler gibiyken düşünmek,

​

yerçekimsizim

içimden gelmeden düşemeyeceksem.