BOZ KIR
PORTRELER
sokağın başında akan suyu
sana bakarken gördüm,
asma filizi gibi kıvrak.
​
gün güzel baÅŸladı.
kiraz ağacından
bakıyorum,
altın diÅŸli yüzünün
incecik kıvrımlarına dolmasına.
öldüÄŸünde ben yoktum,
sen de yoktun,
bir tas suyun döküldüÄŸünde
kerpicin doyumsuz bedenine...
gizlice örülmüÅŸ aÄŸlarına zerzeminin
takılmadan indiÄŸim günler,
duyuyorum sizi yukarıdakiler,
benim için konuÅŸuyorsunuz,,
ve karanlık fısıldıyor ,
sen güzelsin, ellerinde öyle.
korkunun yeri yok,
küçük pencereler gibiyken düÅŸünmek,
​
yerçekimsizim
içimden gelmeden düÅŸemeyeceksem.
solmaz demek kerpicin yüzü
keçikalesi’ne bakan
uzun ovadan beri.
bir nasırlı elin sıktığı
kuru gün ortasındaki toprak.
keÅŸke sevmesem
göÄŸü, maviyi,
kalmasam burada
bir sarı kış olursa diye
beklemesem hasandağı.
yontulmuÅŸ ev
avlusuna döÅŸenmiÅŸ sedir
ay altındaki ben
ıslak olan yalnız sen değilsin
kimsesiz kalırsan
beni bul.